Ewangelię Filipa znaleziono w Egipcie, wśród wczesnochrześcijańskich tekstów odkrytych w Nag Hammadi1 w 1945 r. Nie jest to narracja o życiu Jezusa, tak jak Ewangelie kanoniczne, ani też zbiór wypowiedzi Jezusa, jak Ewangelia Tomasza. Ewangelia Filipa (EF) składa się ze zdań o treści duchowej, wypowiedzi, przypowieści Jezusa i polemik duchowych. Są one zbiorem nauk wczesnochrześcijańskich, czymś w rodzaju katechizmu, przeznaczonego dla neofitów, przygotowujących się na przyjęcie do Kościoła. 

Ewangelia Filipa we współczesnym odczytaniu Paula Kieniewicza to tekst przede wszystkim wprowadzający w doświadczenie samopoznania i osobowej integracji. Fragmenty, które brzmią mitologicznie są rozumiane jako sugestie dotyczące ludzkiej psychiki i świadomości. Opisy praktykowanych przez pierwszych czytelników Ewangelii Filipa rytuałów Kieniewicz traktuje nie tylko jako świadectwo nie istniejącej już przeszłości, lecz także - jeśli nie przede wszystkim - jako wskazówkę drogi egzystencjalnej przemiany, możliwej tu i teraz.